De Manipulator in maatpak
De manipulator in maatpak
De stille schrijver en zijn duistere talenten
De kunst van het woord
Hij kon met woorden stoeien zoals anderen dat met vuur doen: met beheersing, met passie, met een vleugje gevaar. Geen situatie was te complex, geen gesprekspartner te gesloten. In een zaal vol mensen vond hij de stilte tussen de regels. En daar sneed hij doorheen, met verhalen, met anekdotes verzonnen ter plekke, met halve waarheden die geloofwaardig klonken omdat hij ze zelf geloofde.
Een vrouwenversierder, een manipuleerder
Vrouwen vielen als bladeren in de herfst. Niet omdat hij mooi was – al was hij dat op zijn manier – maar omdat hij hen het gevoel gaf uniek te zijn. Hij keek, hij luisterde, hij sprak. Elk woord een snaar, elke zin een melodie. Hij gaf niets, maar liet hen geloven dat ze alles kregen. Manipulatie? Misschien. Kunst? Zeker weten.
De zakenman in hem
Hij wist wat hij waard was. Niet in geld – dat interesseerde hem niet – maar in invloed. Hij was een zakenman op en top, handelde in woorden, in geheimen, in beloftes die nooit uitgesproken werden maar toch werden begrepen. Hij dronk als een fijnproever, at als een connaisseur, leefde als een man die wist dat het leven kort was en de nacht lang.
Een koukleum in een warme wereld
Zelfs gehuld in maatpak, zelfs in een warme club, was hij een koukleum. Altijd een extra laag onder zijn overhemd, altijd een das, altijd iets dat hem beschermde tegen de kille adem van het bestaan. Hij kon stoeien met de wind, dansen met het water, maar de kou kroop altijd mee.
De mensen uitlachen die het niet vatten
Wie hem probeerde te doorgronden, stuitte op een muur van ironie. Hij lachte de mensen uit die het niet vatten. Niet hard, niet gemeen – eerder medelijdend. Alsof hij zei: “Je had het kunnen weten, maar je keek niet goed.” Onderwijzen? Nee. Hij legde het één keer uit, hooguit. Daarna moest je zelf zwemmen.
Met de nacht als bondgenoot
De stille schrijver was nooit alleen. Hij had de nacht, de verhalen, de blikken. Hij speelde met het moment, manipuleerde het nu, en liet het dan los. Geen sporen, geen bewijzen, alleen herinneringen die je aan jezelf liet twijfelen. De manipulator in maatpak verdween net zo stil als hij kwam. Alleen zijn echo bleef hangen.
